Vişne ılıman iklim kuşağı meyvesidir. Yazları daha serin geçen, nemi fazla olan bölgelerde kaliteli ürün alınır. Yazın yüksek sıcaklığı sevmediği gibi, kışında soğuğu sevmez. Aşırı sıcaklar vişne yetiştiriciliğinde gelişimin yavaş olmasına yol açar. Eğer su sıkıntısı olursa, bu da ürüne zarar verir. Bazı türlerde halk arasında ikiz meyve denilen yani çift pistil denilen duruma neden olarak, meyvenin değerinin düşmesine neden olur. Topraktaki don derinliği de köklerin donmasına sebep olur. Dal birleşim yerlerindeki zarar, çiçek gözlerinin, çiçeklerin donması, gövdenin yanması, yarılması iklimden kaynaklanan zararlardan başlıcalarıdır. Çiçek tomurcuklarının -2 ile -4 derece soğuğa dayanmasına rağmen, açan çiçekler -2 derecede donar. Odunsu bölümler ise -40 derece soğuğa kadar dayanabilir.

Vişne ilkbaharda geç çiçeklenmeye başladığından, bu dönem olan donlardan zarar görmez. Ancak çiçek gözlerinin ve çiçeklerin donması vişne yetiştiriciliğindeki en fazla görünen sorunlardan biridir. Kış içindeki -20 derece, kış başındaki ve sonundaki -15 derecedeki soğuklar vişne için tehlikelidir. Yaklaşık 400 mm üzerinde yağış alan bölgelerde vişne rahatlıkla yetiştirilebilir. Vişne yetiştiriciliği açısından yağışların dağılımı önemlidir. Bu yeterli olmazsa, sulamanın yapılması gerekir. Yağmurun çiçeklenme döneminde yağması verimi düşürür. Hasat zamanına yakın yağışlarda meyvelerde çatlamaya yol açar. Ağaçlarda vegeratif ve generatif gelişim direkt olarak etkilenir. Yağış yeterli olmadığında, mutlaka uygun şekilde sulama yapılmalıdır. Bu meyvelerin renginde ve kalitesinde etkili olur.

Vişne yetiştiriciliği için kumlu, kuru ve kireçli topraklarda uygundur. Özellikle idris anacı kullanıldığında, vişne kuraklığa karşı daha dayanıklı olur. Genelleme yapılırsa, kirazın yetiştiği her toprakta vişne yetiştiriciliği de yapılabilir. Vişne bahçesi kurulurken doğru bir dikim planı yapılmalıdır. Bu meyvenin döllenme sorun u bulunmadığı için, tek türle bahçe kurulabilir. Fakat ikinci tür kullanılırsa, verim yükselir. Dikim aralıkları ise toprağın durumuna, sulama, anaç, gübreleme gibi koşullara uygun şekilde tespit edilir.

Vişne bahçesi çoğunlukla bir yaşındaki aşılı fidanlar kullanılarak kurulur. Çünkü yaşı, gelişim gücü artan fidanlarda dikim sonrası tutma oranı az olur. Bazen önce anaçlar dikilerek, aşılanacak büyüklüğe gelene kadar yetiştirilir. Daha sonra anaçlar yetiştiriciliği yapılacak türlere göre aşılanır. Ancak bu türde vişne yetiştiriciliği daha az yapılır. Fidanların dikimi kışın ılık geçen, yağışı fazla olmayan yerlerde Aralık sonu itibarıyla kışın dikilebilir.

Vişne meyvesinin kültür türleri tohumdan çoğaltılamaz. Genetik olarak heterozigot olduğu için, tohumla çoğaltmada bitkinin özellikleri sonraki bitkilere geçmez. Bunun yanında tohumla bazı hastalıklarda yayılabilir. Bu yüzden vişneyi çoğaltma için aşılama tekniği kullanılır. Bunun yanı sıra kök ve dip sürgünü de çoğaltma için kullanılabilir. Fidanlarda en fazla önerilen aşılama yöntemi T göz aşısıdır. Bunun yanında genç anaçlarda dilcikli İngiliz, dilcikli İngiliz, kakma, boru aşılama yöntemleri de kullanılır. Ana dallarda, gövdede tür değiştirme için kakma aşılama yöntemi tavsiye edilir.

Vişne yetiştiriciliğinde gübrelemede önemlidir. Bu sayede topraktaki eksin besinler takviye edilmiş olur. Ağaçların gelişiminde, meyve vermesinde topraktan aldıkları besinlerin yeniden toprağa verilmesi gerekmektedir. Gübre miktarı tespit edilerek, vişne üretiminin verimli olması sağlanmalıdır. Vişne budama gereksinimi az olan bir bitkidir. Ağaçlar yayvan şekilde gelişir. Sadece fazla yükselen ağaçlarda budama yapılmalıdır.

Vişne hastalıkları olan zamklanma, monilya hastalığı, kiraz sineği, bakteriyel hastalıklar açısından ilaçlama yapılması gerekir. Vişne hasadı ağaçlardaki meyvelerin aynı anda olgunlaşmaması yüzünden 2-4 defada yapılır. Meyveler olgunlaştıkça toplanmaya başlanır. Erken dönemde olgunlaşan meyveler daha yüksek fiyattan alıcı bulur.

0 Yorum Yapılmış "Vişne Yetiştiriciliği"
Kayıtlı yorum bulunamadı ilk yorumu siz ekleyin